Kan duur zijn

Ik: “Hallo, nu was Je dapper.” Ik heb geënte de acht-jaar-oude Sebastian, op slechts tegen Tetanus, hij zat de hele zon genomen aan het onderzoek, kneep angstig in afwachting van de alcohol doekje en spuit, en ik wilde horen een crunch zo hard als hij klemde zijn tanden op elkaar. Sebastian: “Ja, wargarnichsoschlimm.” Ik: “Geweldig. En nu? Het eten van een ijsje als beloning?” Ik knipoog naar de vader met een mengsel van excuses voor dit gulle suggestie en aanmoediging, tot lof van de jongens nu ook. Vader: “hij Wil niet.” Sebastian: “Neen, de oorlog I n Nintendo game!” Ik: “Oh, wow… een Nintendo spel voor deze vaccinatie?” Vader: “… een vaccinatie.” Ik: “goed.” Ik flip in de vaccinatie-boekje. “Sinds de opfriscursus tegen TBE zou worden. Dit jaar is ook het gevolg.” Sebastian: “Ja! Vaccineren! Volgende week, Ja, Papa?” Ik – nu meer kans om met een spijtig uitdrukking – “Nou, Papa? Dit kan duur zijn.”