Press "Enter" to skip to content

Lees in September

Het was duidelijk. Na de vakantie maand augustus, waren er nu, in September, een lezing te wachten, weinig tijd, weinig vrije tijd, goed. Hier is wat nog steeds “het kwam door”:

De centrifugale krachten, Stephan Thome, Een roman over het maken van een filosofie-Professor van Bonn, of hij en zijn vrouw naar Berlijn te volgen sub-taak van zijn werk, en, uiteindelijk, de keuze tussen comfort of meer onzekere toekomst in Bonn en Berlijn, de Universiteit en het theater. Lees veel innerlijke monoloog er, vervelend gedeeltelijk niet-transparante sprongen in de tijd. Maar waarom neem, moet voortdurend het lopen van een rode wijn door de foto? De veilige waanzinnig authentieke beschrijvingen van Portugal (waar de Professor “vluchten”) zijn gewoon te vermoeiend. Je moet als academici? (2/5)

De Cirkel door David Eggers, Voor mij, één van de boeken van het jaar, voor anderen niet. “De Cirkel” (Cirkel – Google, precies…) portretteert misschien de nabije toekomst, wanneer wij het netwerk blijft moedig te zijn, te delen en te beoordelen. Sharing is Caring. Het boek wordt vaak vergeleken met “1984” of “Brave New World”, dat is onzin, natuurlijk, Orwell en Huxley zijn van een ander kaliber. Toch denk ik dat een dergelijk boek vroeg of laat moest worden geschreven. De hoofdpersoon Mae is naïef, zo vervelend, maar het Klaus trofische klikken van de jacht voor zelfs beter PartiRanks en de vreemde houding van de family Circle vond ik erg goed beschreven. Het einde gelukkig was heerlijk consistente, eindeloos. Ik ben gewoon bang dat een dergelijk boek verandert niets. (5/5)

De vijfde Beatle: De Brian Epstein Verhaal door Vivek J. Tiwari (auteur), Andrew C. Robinson (auteur), Kyle Baker (auteur), Een Grafische Roman over Brian Epstein, de Manager van de Beatles. Ja, okayyy, ik kan dat doen, mooi getekend en leuk om te zien dat de geschiedenis van de FabFour vanuit het oogpunt van hun vijfde lid. Homoseksualiteit, Epstein ‘ s wordt aangepakt, duidelijk is belangrijk, anders is het hele Verhaal blijft echter leeg vreemd van het bloed. Ik vond het een beetje saai. (2/5)

Het jaar van de Bedevaart van de kleurloze de Heer Tazaki door Haruki Murakami luisterboek voorgelezen door Wanja Mues, vertaald door Ursula Gräfe is Een mooie roman van een tragisch, droevig Depressie, maar de lezer/luisteraar aan het eind met een beetje optimisme. Murakami verweeft het verhaal van de Heer Tazaki met zijn bekende mystieke ideeën, dit keer zal hij echter op de grond blijven staan, heel anders dan de lange, 1Q84. Het gebeurt veel in dit boek, de Heer Tazaki op zijn verleden, in een poging om jezelf te vinden en geef zelf het echter altijd over zijn vrienden of zijn nieuwe vriendin. Ik weet niet of mij dit bericht. Misschien, maar het is ook slechts een enkele weergave van een diep depressieve mensen. Taal is prachtig, leest heerlijk. (5/5)

[Deze Tekst bevat de zogenaamde Affiliate Links, zie disclaimer]

Be First to Comment

Geef een reactie