vader: “loopt constant tegen de stoelen. en soms tips over en zit op de grond.” ok. we spreken van een veertien maanden oude meisje. Ik: “en sinds welke tijd is het?” vader: “nou, het is volledig gratis voor twee weken. eerder, alleen maar mannen.” Ik: “zo leer je lopen.” vader: “nene, kan al worden uitgevoerd. maar soms, net als dat.” me: “ik denk dat dit aan te leren is normaal tijdens het hardlopen.” Ik kijk naar de kleine lopen hier, alles ziet er normaal uit. onhandig, onzeker van zichzelf. de ingang naar de tafel van de hand en de kleine zit op de verwent bodem. vader: “sehense.” ik: “ja, ok, maar zijn net als de onzekerheden bij het uitvoeren van de vader van leren.”: “dat heeft wat te maken met de balans.”, Ik: “ergens, want dit moet nu worden opgeleid.” vader: “… en als we op pad gaan naar de KNO?” Ik: “dat is niet echt nodig. wacht een paar weken, dan zal het komen.”
een paar weken later. vader: “zo, we waren nu keer wanneer u op ENT.”, Ik: “aha. en?” vader: “alles is ok. je luistert goed, voor hem, de balans is ook ok. weet niet waarom we er waren.” me: “om eerlijk te zijn? Ik ook niet. u doet het nu beter?” vader: “nou, van tijd tot tijd…” we say good-bye. en hoewel het klein is getapst de hele tijd in de wachtkamer te gemakkelijk heen en weer, hij neemt haar in zijn armen en draagt haar naar buiten. de verpleegster vertelde me later dat de vader had opgetild uit de buggy in de voorkant van de deur uit en de hele tijd tijdens het wachten op de arm had, en hem alleen liet kort voordat ik kwam door de deur. misschien is dat het probleem? leren hoe te lopen opleiding ding. de enige manier waarop de kinderen kunnen veilig. dat ouders niet zeker weet of u hebt niet deelgenomen aan een groot kind, kan ik begrijpen. het is jammer, dat nu gebruikt 3 overleg met artsen, om te onderzoeken, uiteindelijk, een normale toestand.
Be First to Comment