Zomer vakantie

Vrijdag middag. De andere dag.

“En? Je hebt ook vakantie?” “Ja, volgende week.” “Oh ja? Je moet afhaken.” “We hebben. Afhankelijk van het front van de deur en in de wachtkamer.” “Dus? En wie vertegenwoordigt u? Nogmaals, alleen de kinderen van de arts in de Z-hausen? Dit is altijd zo.” “We hebben geschreven drie, iedereen woont ergens anders, de patiënten.” “En wie is dit?” “Op het papier.” “En op het antwoordapparaat?” “Het is ook opgenomen.” “En op de Homepage? Wijzig het ook? Meer en meer mensen kijken naar het net.” “Ja.” “Niet dat je staat weer voor de deur, net als toen, Pasen 2010, aangezien ze waren er gewoon.” “We doen dit altijd met de posters en het AaBe…” “Dus? Aha. … en als je terug bent?” “In drie weken. Ook op de docket.” “Ook op het antwoordapparaat?” “Ja.” “En de home-pagina?” “Ja.” “Goed dan… kunnen We niet weer ziek, als u er bent. Voorheen was het altijd zo.” “Echt? Dan is het hetzelfde, get well soon!” “Hoe? Oh… Ja. Hebben een fijne vakantie.” “Dank u, u ook een fijne vakantie!” “… niet als we ziek zijn.”

Soms heb ik het gevoel dat ik in een Loriot Schets.