licht tracks

vorig jaar had ik een verzoek van de plaatselijke kinderziekenhuis als ik kan kom en zie jamie keer per week, zelfs als deze tijd wordt ziek. Ik ben het eens met dat altijd, omdat deze wordt meestal ingesteld als een voorwaarde, wanneer het vermoeden of de bevestiging van een verwaarlozing of seksueel misbruik aanwezig is.

jamie (2 jaar oud) had gespeeld met zijn broer in de kinderkamer, de moeder plotseling hoorde een schreeuw en vond de jongen te huilen, zag een zwelling op de dij, ging naar de kliniek, en er was een proximale femorale fractuur werd gevonden. de trauma chirurgen waren nog andere signalen van mogelijke kindermishandeling (kleine littekens door brandwonden door sigaretten) en overgedragen aan “de oorzaak” van het children ‘ s hospital. het proces is over het algemeen altijd dezelfde: het inschakelen van de jeugdzorg office (nu genoemd de sociale dienst), de familie de bijstand, en – maar slechts in zeer zeldzame gevallen – de politie. het is een “deal”, meestal met de ondersteuning laat het kind regelmatig naar de dokter, en een toezicht door de familie om hen te helpen te stemmen. er zijn zeker meer extreme gevallen, waar de kinderen gaan meteen in de zorg van een pleeggezin, maar deze zijn gelukkig uitzonderingen.

in het gedrag van de ouders, twee typische gedragspatronen: de volledige die weigeren, en de zustimmer blijkt dat de meeste van de tijd. de ouders die worden geconfronteerd met de hierboven genoemde vereisten, sceptisch, verwerpen, moeten meer aandacht. het zijn de ouders die hebben zeer agressieve verdenking van mishandeling van het tegendeel is helaas meestal het ook anders-bijvoorbeeld hun kinderen agressief gedrag. onnodig te zeggen, er zijn ook gezinnen waarin de verdachte werd uitgesproken, maar in feite alleen een ongeval had plaatsgevonden, deze ouders zijn te accepteren, maar in het Algemeen zijn de vereisten om te weten, redelijk genoeg, dat de kliniek en het kantoor van haar taak van toezicht moet ook voldoen aan alleen omdat er een verdenking is.

de zustimmer van de bovenstaande eisen voldoet, komen uit deze groep, of zijn er gezinnen die vast aan deze eisen, zelfs dankbaar. vaak verwaarlozen en ook misbruik van een spanning of druk aandoening in de familie. slechte sociale omstandigheden, jonge ouders, onvermogen en onmacht, met de stress van een familie deal. hun eigen misbruik ervaringen of andere psychische stoornissen een rol kunnen spelen. maar dat is niet het vertuscher. deze nemen op de HULPMIDDELEN zoals je ziet, maar ook als een kans om te ontsnappen aan het dilemma.

wij, de kinderen, de artsen kunnen niet kijkje achter de gezinnen, we kunnen alleen maar kleine sporen van licht te verlichten vaak het hele plaatje. de taak is om te identificeren fysieke en psychologische schade in een vroeg stadium. kantoren kunnen worden gezien van het huis van sceptisch op het eerste, kinderartsen zijn personen van vertrouwen, is het belangrijk om in contact te blijven en te blijven in de arts van vertrouwen. omdat een arts exchange is een van de meest voorkomende reden voor een cover-up. maar de herhaalde aanwezig in het kantoor van de dokter en regelmatige bezoeken door de ondersteuning van de familie is minder controle, je weet wel, als een ritueel, een structurering van de week van het proces, wat betekent dat voor veel gezinnen is een handig oriëntatie.

maar dit lukt niet, natuurlijk.

Jamie ‘ s moeder stelde hem zeer regelmatig – altijd met de familie van de assistent in tow – “kinderdok, je kent me goed, denk je dat ik zou stub sigaretten op mijn kind? en dit najaar, dit gebeurt de hele tijd in de kinderen.” — goed. na een bepaalde periode van tijd hebben we de onderzoeken, zo ver, voor een half jaar, geen andere “problemen”, zelfs indien, volgens de familie werknemer werkt met de situatie thuis gespannen, de jongen is ook afgebeeld altijd evenveel.

we zullen zien.

de pers over de omgekomen kinderen, hongerige kinderen, zijn beangstigend en niet te vergeven. maar het is niet bekendgemaakt, de deal, in elke kinderarts praktijk, waarin sprake is van een gevoel voor de behoeften van de kinderen, de gezinnen, en vooral voor de kleine tekenen van verwaarlozing aanwijzingen.