Press "Enter" to skip to content

Mäanderne geschiedenis in de avond om 21 uur

De andere dag in de hulpdienst.

Moeder: ‘ik wilde tonen dat het gezicht, deze puistjes.” Ik: “je ergens anders?” Moeder: “Nee.” Ik: “Anders, ze is niet ziek?” Moeder: “Nee.” Ik: “Drugs? Allergieën?” Moeder: “Nee.” Ik kijk naar de Kleine. Ze heeft in het begin van het einde van Impetigo, besmet droge huid op het gezicht. Dus, zoals altijd het geval is “huid”: van Tijd volledig uit. Ik: “Oh, maar hier aan de hand gewrichten is ook heel ontstoken.” Moeder: “Oh…” ik: “En de Rest van de huid?” Moeder: “… het is goed.” Ze trekt het Lichaam over Bobeles hoofd. Ik: “Maar het hele lichaam is rood.” Moeder: “Ja, dit is vaak zo.” Ik: “had ik je niet Zeggen van de huid is anders prima?” Moeder: “Ja, een beetje droog.” … is genoeg van een understatement. Ik: “Maar anders is ze gezond?” Moeder: “Ja, nu al.” Ik: “ik heb een Blik op keer zelfs de keel en de oren.” Dan: “Oh, het oor ontstoken is.” Moeder: “Ja, zei de kinderen van de dokter.” Ik: “Oh, je was al in de collega?” Moeder: “Nee, gisteren.” Ik: “En wat zei de huid?” Moeder: “Niets. Ze zei: het kan afkomstig zijn van de antibiotica.” Ik: “Welk Antibioticum?” Moeder: “… je sinds gisteren.” Ik: “Maar gisteren, de huid was nog in orde, zeggen ze, dat de medewerker in staat was om niets te zeggen.” Moeder: “Maar dat de kinderarts vandaag gezegd.” Ik: “Dan moet je vandaag weer bij de Dokter?” Moeder: “Ja, twee uur geleden. Maar er is geen beter met de zalf.” Ik: “Wat Zalf? Ik dacht dat je niet kan krijgen van de medicatie?” Moeder: “Dus er is een groen-en-witte verpakking.” Ik: “Aha. Iets anders dat ik moet weten?” Moeder: “Nee. Ik: “heeft Waarschijnlijk ontsteken van de droge huid met bacteriën. Omdat ik niet weet wat zalf u, en ik ga om u te schrijven iets, Ja? Het antibioticum zal waarschijnlijk helpen, in aanvulling op de oren.” Moeder: “niet meer Krijgt.” Ik: “Wat, het antibioticum?” Moeder: “Heb ik weggelaten, omdat het kapot is van het hoesten altijd.” Ik: “hoest je aan het doen?” Moeder: “Ja, heel slecht.” Ik: “had je niet kunnen Zeggen dat het anders is ze gezond? Er is nog iets wat ik moet weten? Anders Drugs? Andere Symptomen Van De Ziekte? Ergens is aangesloten, misschien?” Moeder: “nee, niet echt.” Dus dan hebben geluisterd, gelukkig, “gratis”, het Kleine (10 maanden of zo) was tijdens de hele actie in het Grijns en te Brabbelen. Het is het einde van de show. Ik geloof, samen, geef het recept. Moeder: “En De Tijm?” Ik: “Wat Is De Tijm?” Moeder: “… dat krijg je als druppels. Vanwege de hoest.” Ik: “Oh, nog steeds een drug.” Moeder: “En de W. ik van de Vap.o.rub. Op de borst. Vanwege de hoest.” Ik: “Ja, en … nu.” Moeder: “maakt het uit dat haar grote broer had Schaalach vorige week?”

(Denk dat hier een grote zucht.) De volgende Patiënt, en zijn vader, die mij vertelde om 21:30, zijn acht maanden oude zoon te eten “weken” niets meer, waren tegen een herstel.

Be First to Comment

Geef een reactie