De Muur

Ik moet bekennen dat ik ben goed vertrouwd met de politieke Situatie in Israël en de Palestijnen. Ik lees een Overzicht of toelichting artikel in Spiegel, tijd, of de lokale krant, ik heb een bepaald idee, maar vervliegt meteen, als er enige tijd is verstreken. Wat de West-Bank is, wie de baas is in de Gazastrook, waarom doen de israëli ‘ s het bouwen van een muur, waarom kan er geen Autonome Palestijnse staat?

De belangrijkste gevoel te doen is het aanpassen van de Situatie aan beide kanten. Als er sprake is van een juiste pagina, ik weet niet een niet-geclaimde dit voor zichzelf, compromissen mogelijk leek. De zogenaamde intermediairs van verdacht worden om de gunst van de ene of de andere kant, en misschien wel hun eigen doelen.

In de West-Bank – eigenlijk de West-Bank – voornamelijk Palestijnen, het behoort tot het officieel Palestijnse gebieden als de Gazastrook. En toch zijn er enclaves in die israëli ‘ s wonen, die ook onder Israëlische militaire administratie, dit is een onderdeel van een voorheen officiële nederzetting beleid van Israël, zelfs als het nu was bevroren.

David woont in de West Bank, en het toeval wil dat hij op de andere kant. We ervaren in het boek Op de juiste pagina van William Sutcliffe (in de Originele “The Wall”, vertaald door Christiane Sheen, 2014 bij rowohlt rode Vos, 16.99€), als de Jongen ontdekt een hele nieuwe wereld, die bezet was voor hem, maar met vrees, terrorisme, en vijanden. Voor hem is het slechts een kwestie van Overleven. Daarna Terug te komen. En tot slot, de vordering in de eigen wereld waarin hij niet meer comfortabel aanvoelt. David is een buitenbeentje op de kant en een Vreemdeling op de andere. Hij lijkt alles te verliezen, hij is gewoon op zoek naar de juiste richting in zijn leven.

Oppervlakkig gaat het in “Aan de rechterkant” het Israël/Palestina conflict, om David te doen het uiteindelijk, maar meer dan dat, de wereld van de politiek, hij kan het niet oplossen. Het is De verhouding tot zijn ouders, zijn vrienden voor hem, alles wat een jongen in de Overgang naar volwassenheid, de liefde, en de rol van elk individu in zijn theater act.

Net zoals David, kan dit boek geen beslissende antwoorden, zonder dat je kon oppervlakkig lijken naïef. ‘Maar als elke Één…’ is de gedachte die opkomt aan het einde van de lezing, en de jonge mensen die het boek lezen, dat, troostend en ideal. Maar Sutcliffe te weten over de verantwoordelijkheid voor zijn jonge lezers, en voor zijn held een andere oplossing, die, op zijn beurt, de politiek uit de weg. Hoewel dit is jammer, maar aan de schouders voor een jongensboek. Het is het idee dat David zou kunnen spelen in de geschiedenis ook elders, in Oost-Berlijn, in het Getto van Warschau, in Londonderry. En dit, op zijn beurt, maakt de omvang van deze roman. Zeer het lezen waard.

[Deze Tekst bevat de zogenaamde Affiliate Links, zie disclaimer]