Er zijn dus dagen. Misschien te laat, naar bed ging, misschien te vroeg, dus zoals elke dag, is het niet de auto gevonden, te veel pendelaars op de weg, te veel rood licht, te veel sneeuw, te weinig sneeuw, de zon, verdwijnt de Stress met de vrouw of de kinderen, weet Je wel.
En dan auffe werk, het eerste Werk, het bloed trekt doorgaans in de broek. Niet gericht, niet getroffen. Nu, het is niet zo simpel, een kind bloed, natuurlijk, maar uiteindelijk zijn er dagen waarop het werkt soepel. Maar ik weet me: is niet mogelijk, de eerste BA, dan is s ook met de tweede en derde is er niets, dan de fMFA heeft niet het recht, de moeder jankt te veel naast, het kind kan op zijn minst dit doen, dat is zeker.
Dan voor het onderzoek. Kom je door de deur, greint het kind voordat Je iets kon zeggen. Schudt de moeder het hoofd voordat U klaar bent met spreken, diende bij je, ook al heb je verteld dat dit nodig is no prescription. Je koffie wordt koud, als Je om 10.30 uur, voor de eerste Keer, om te genieten van, en de koekjes op de tafel zijn nog van afgelopen Kerst. U kunt er zeker van zijn dat dit een dag dat de vaccinaties niet goed worden opgevoed, de mensen missen hun afspraken, of op zijn minst te laat en in de avond de laatste van de gesprekken te slepen voor langer dan normaal. Arts-assistenten, die U verkondigen vandaag de dag is dat je moet volgende week voor drie dagen voor een algehele controle naar het ziekenhuis, hoewel de MFA personeel is toch dezimitiert al. Alleen de Vereniging van ziekenfonds artsen, die roept in om vandaag aan te kondigen dat het beroep vordering in het laatste kwartaal was recht ontbreekt. Iedereen die betaalt zelfs de bloedsuikerspiegel strips over de praktijk? En niet te vergeten de 150 Euro adrenaline-Pen, die U nooit zult gebruiken en vervalt na een jaar. Ander Onderwerp. Er zijn dus dagen.
En er zijn zulke, waar de zon altijd lijkt te zijn op de Radio in een rij, Uw favoriete liedjes worden gezongen, elk kind wordt Je beschouwd als een liefhebbende oom, en niet als “de man” (als U belt de ouders op de slechte dagen), en alle Bepalingen, door de dia ‘ s, hoe te presenteren in de boeken, of het testcentrum van de Tests met een groep van twintig minuten, nooit meegewogen in, hoe weerbarstig een aantal van de monsters kan worden. Vandaag is een goede dag, goede vibraties: kom, utzidutzi met het onderwerp, een Lach dingen, de volgende grap op de lippen, moeders en vaders, luister naar Je in stilte en vind je samen naar een oplossing. Geen discussies over vaccinaties of Glaubuli want Je neemt de Zorgen van ouders serieus nemen en U zo een goed geïnformeerde expert vertrouwen.
Het is voor de kinderen. “Dokter, U bent mijn dokter.” Foto ‘ s, elke dag, tien, krijg Je betaald. Dagen waarop het Schilderij is een werk van kunst, de taal test, een Dialoog die aanvaardbaar te Vaccineren met verkniffenem gezicht en een verborgen scheuren. “Dank U, Dokter. Moeder zegt Je moet het doen met de prikken, zodat ik gezond te blijven. Dank u.” Omdat van de kinderen van mijn slechte dagen, het spijt me. Omdat ik kies voor de tweede categorie, wie wil dat nou niet? Er zijn dus dagen.
Ik geloof in de Kracht van de trillingen, de verbinding tussen de arts en de Patiënt, iets tussen verstand en begrip. Empathie of Verbinding, een onzichtbare Link of een vislijn, een Emotie, een kruising tussen Uw en mijn gemoedstoestand Collectie. Het zijn tenslotte de dagen waarop genezing te slagen, tevredenheid met het werk van de arts.
Elke Ochtend op de reis, ik bid, kan één van de goede dagen. Om de barrière tegenover de markthal.
Be First to Comment