“Kijk eens, dokter Kinderdok, ik habgaahanz veel punten.” De maltezer komt naar me, stralend in de gang. De armen strekken naar voren. “Ik heb met de Hand Moet-pond-en vaatziekten, mmmhja!” Hij presenteert met trots de puistjes op de mond en de handen. Dan zit hij op de praktijk gang en neemt de schoenen. “Kijk Kijk Kijk…!” Ik heb om naar te kijken. Ja, de voeten zijn ook uit te schakelen. “Maar Je bent nog steeds goed is, is het dan?” Vraag ik hem. “Natuurlijk, Arts Kinderdok.” “Er is wat aan toevoegen?”, Ik draai aan de lachende moeder op de Achtergrond. “Nee,” zegt ze, “hij zei het al. Koorts, en hij niet, en hij is helemaal top fit. Gelieve zeggen dat hij in de kinderkamer.”
Echter. Wat kijk ik uit naar de Verontwaardiging in de dagen dat ongeveer zo veel als een gezonde mond – en-klauwzeer.
Quote Robert-Koch-Instituut: “de vraag Of het grote aantal asymptomatische progressie (zie hierboven) zijn specifieke aanbevelingen met betrekking tot uitsluiting van zieke kinderen van kinderopvang of scholen, prima facie, niet een redelijke middelen om een einde te maken aan uitbraken in een tijdige wijze. Een verbod voor de Zieke, voor een bezoek aan de instelling, leidt tot een vermindering van het circulerend bedrag van het virus, dus alleen dat al kan, echter, ketens van Infectie zijn niet effectief onderbroken, als het virus kan worden voor weken na het symptoom aan het einde van de uitgescheiden en asymptomatische virus zal niet worden gedetecteerd.”
Be First to Comment