humorloze

op de onderzoektafel een beetje bedröppelter zeven jaar, naast zijn ouders zitten. Ik: “nou, wat ga je doen, alles goed?” vader: “niets is duidelijk, hoest hatter.”, Ik: “ah, ok… slecht?” moeder: “het is duidelijk dat slecht.” Ik draai me om de jongen en zit naast hem en zegt: “kom op, hoesten voor mij.” hij kijkt me meer bedröppelt. Ik: “kom op, gewoon te hoesten.” Ik hoest hem en grijns. hij grijnst terug. vervolgens blies hij twee keer diep in en uit. brengt lucht. Ik: “goed, nu hoest.” hij hoest. netjes. sterk. productief zijn, zoals de medische boeken zeggen. Ik: “ok ok, ik geloof dat u Ja. goed gedaan.” Ik tik hem op de schouder. Ik: “je hebt een hoest. dus je moet naar de dokter.” en aan de ouders: “echt, vader is geen grap.”: “vind je het grappig?”