Oma heeft gewoond in Dortmund. Ik herinner me nog heel goed, we zijn een keer in de maand elke maand van het Taunus-gen Westfalen gevaren. Ik zie nog steeds de snelweg in de voorkant van me, gezien door de voorste stoelen van mijn ouders, die vastgebonden? Mijn broer – een beetje vervelend – knautschte me de hele tijd in zijn knie in de Ribben, en in de voorkant van ons reed vooral VauWees, Merced, eten, en Ford Taunusse – het was er gewoon.
En dan de grote U… want ergens op het hoge huis, het draaide langzaam en ontspannen, geel-zwart, mijn vader had altijd gezegd, omdat het bier zou gebrouwen worden. Op deze dag, stel ik me de notie van het brouwen van een hoog gebouw, op het dak met gestapelde vaten. Onze Oma woonde op de vierde verdieping, oud gebouw, met een ongelooflijk brede trap. En een gigantische keuken, die zij had, daar waren we altijd op een krukje in de voorkant van de wastafel en speelde wastafel in de Spülischaum met hun theekopjes naar het schip. In het appartement is er een geur van oude boeken-kasten in zwarte vitrine, Zitronenspüli en Siebenundvierzigelf. Op de tafel is het een schok, “Reader’ s Digest werd altijd” (Verkracht haar boeken, riep mijn moeder achter gesloten deuren). Er was altijd Nesquick. Niet cacao, of Kaba. In Meineromma er was Nesquick.
Uiteindelijk hadden ze dichter bij haar zoon. Ze was eindelijk ouder, en mijn ouders wilden een “dichter”. Van het appartement, een klein herenhuis midden verdieping appartement. Met een zeer kleine wastafel in de keuken. Teleurstellend. Eindelijk, ze woonde in de studeerkamer van mijn vader en mijn moeder, zij heeft verzorgd. Overleden, ze is een Kast met een uitzicht van uw boeken op in je oude zwart-showcase. Het kwam op in de tijd.
Dortmund was altijd van mijn oma. En Dortmund afstand was voor mij. Als de Ruhrpott. Misschien is dit veranderd met Jürgen Klopp… Maar ik schrijf hier is niet een artikel over voetbal, maar over “Omdat je gewöhnze”, de eerste roman van de liefde Nessy, die ook een relatie onderhoudt met Dortmund, zij het een meer intiem dan ik, toegegeven. Nessy neemt het in de pot, weg van de ouders en Ex-vriendje te gaan, eigenlijk, ongeacht of München of Hamburg, maar Dortmund. Voorlopig contacten op het deel van de hoofdpersoon op zoek naar de lokale Bevolking, vooral de huisgenoten zijn van harte welkom in het huis. Het leest een beetje van de liefde en de bekende verdrukkingen en beproevingen, de BVB is en ook een handbal team, en we weten van je Blog al, net als de grootmoeder, de middelen voor Nessy Unsaomma en niet Omi.
Maar, boven alles, vertellen Nessy over de ziel van de mensen, laat je clueless snuit te praten, te lezen, grappige gezegden en slogans, op een beetje vermoeiend, maar altijd met een hart, waar het behoort, wol? Ik las het en ik hoorde de buurman, gwohnt helft een trap onder MeinerOmi: Een oude oorlog weduwe met snuisterijen op de open haard en roze Pantoffelken op de voeten. Schlohweiß haar haar en vezelig, veel gemakkelijker te hanteren dan de voorganger de vrouw van – oma – en dat is precies de reden waarom zo veel populair bij amerikaanse jongens, toen we aankwamen in Dortmund te bezoeken. Met haar was er de Nesquick altijd een citroentaart. Met Extra Glans. En een grote smooch naar rechts en naar links. Bijna net zo als groot-tante Traudel, maar dat is een ander verhaal.
Als er een publiek is voor “Gewöhnze…”, dan zal ik zeker niet ben. Ik kom uit Westfalen, Sauerland, games, geen volleybal en nee HET kan niet, een vrouw die ik ben en mijn voetbal club is anders. Zo, het boek zou zijn gebleven in de book store. Maar ik drink graag een pot die er zijn, niet te missen een Boeken – en het boek me gevonden. Alle van een plotselinge Dortmund is niet langer MeineOmi of voetbal, maar alle van een plotselinge is Nessy. Alleen voor dit beeld wijziging van de prijs van het boek van de maand van haar. Als er één compliment voor een boek, dan zou het dit: het is een Schande dat het ging zo snel tot een einde.
Dank U Zeer Veel.
Be First to Comment