robert

robert is een kandidaat dat maakt me voor de toekomst.

hij is nu veertien, en zijn oma met hem. de vader nog steeds bestaat, ergens, hij ziet hem slechts zelden, de moeder ontbreekt nog langer. de twee splitsen als robert was vier jaar oud, want “isse over de bergen”, zoals oma altijd zegt. en de vader, hij kan, als de wil om hem te zien, maar oma is niet blij zijn als hij daar in zijn werk gaat, want “hij stinkt als konten, wissense, bub.”

robert heeft al in de kleuterschool zijn problemen, tien jaar geleden, werd het genoemd “een vroege interventie kind”, vandaag zou het waarschijnlijk een vroege advertenties, zonder h. robert dromen van de liefde. na de kleuterschool, heeft hij draaide zijn eerste ronde van eer in de basisschool te ondersteunen klasse, dan is de inschrijving in de school was een beetje makkelijker. na het tweede leerjaar, hij kreeg ergotherapie, want van zijn schrijven en malkünste ook niet kon verbeteren van de leraar basisonderwijs is cruciaal. tussen gingen we naar oma is niet zo goed. de gal. daar heeft hij herhaald de derde.

nu is hij op de middelbare school. zelfs op real. dit maakte veel indruk op mij heel veel. zoals hij daar lag op het onderzoek misschien een spoor zit, met een heldere, lichte ogen, de schouders te veel hangen, hoor je een rustig vertrouwen in zijn stem, wanneer hij spreekt van zijn vader, gaat hij op bezoek, misschien, Pasen. “Ja, zo niet, nogmaals, de nieuwe van de as is`”, zegt de oma. “dan kan robert terug naar nich.” robert kijkt op naar zijn oma, en zijn blik verraadt dat hij niet wilt om haar te volgen in deze gedachte.

voor de oma alleen telt dat robert niet kunt slapen. dat is de reden waarom ze er zijn. het is de gebruikelijke: te veel televisie, veel te veel pc, te veel playstation na het diner. wijzigingen in de achtste naar bed, tijd-voor-twaalf, uitslapen in het weekend in de lunch, tijdens de week, duidelijke vroeg in de school. niet-herstellende slaap ritueel. en super Mario, of “wat ik aan het kijken op TV? Ik weet het niet ‘ zijn geen goede slaapliedjes. obs want het is niet “wat te geven zodat tablettche” vraagt de oma. koffie Raad ook. de oma zegt. en wanneer ik kom te spreken op de televisie en de computer, en vloekte hen, “de janzen miste”, holen waren niet gewend. “maar wissese, herr dokter, die hem willen blazen om de onzin uit je hoofd?”

de oma neemt. daarbij, je zou graag een kleinkind die je kunt verwennen. je moet dus sprake van een tweede zoon. en robert? hopelijk nog voor een lange tijd deze oma. want wat, als zelfs dit is verloren, als mama en papa?