troostende woorden

Ik: “vandaag zijn we ingeënt en een maand na de laatste vaccinatie.” moeder komt, dan: “Ja, dat is wat ze vandaag zeggen, en dan is een vaccinatie die je opnieuw.” Ik: “nee nee. volgens de stiko-aanbeveling, hebben we een totaal van zeven vaccinaties in de eerste twee jaar van het leven, en vervolgens vijf jaar te breken.” moeder: “precies. en als je niet te worden gevaccineerd, neem dan uw bloed.” ik: “zucht. zo slecht, dat zijn we niet.” we maken ons van de vaccinatie. Ik: “zo, marlene Louise eugenie, nu voelt het een beetje pijn uit het verleden is voorbij, maar wist niet zo slecht en hetzelfde.” moeder:”.”, Ik: “aandacht, 1-2-3,.” moeder: “niets is voorbij, nu tuts dan echt pijn doen, en wratten.” Ik:”,. en in een maand meer.” moeder: “zie je, marlene Louise eugenie, de boze dokter is nog niet klaar.” marlen-Louise eugenie was tijdens de hele procedure is heel dapper, en heeft maar even gehuild toen gevaccineerd. waarschijnlijk voldoende gehard in hun bittere moeder. Ik denk dat het belangrijk is dat kinderen worden voorbereid voor de inentingen, dat is de taak van de ouders, en zonder dat ik weiger om ooit de vaccinatie van kinderen. in dit geval, hoeden overdreven de moeder, maar het is iets.🙂