bloed trekt

het bloed in het geval van kinderen, een artistieke activiteit is afslanken. bij volwassenen kan😉 Ja bijna iedereen, zolang de patiënt niet wordt behandeld, obesitas of chemo . kinderen vechten terug – begrijpelijk. ze fluiten vaak goed met elkaar te praten – begrijpen. en de inspanningen van gummy beren in voor-en hintennach, verdoving van de huid zalven en afleiding verdwijnen vaak even snel als de dokter het instellen van de naald.

bloed buigen wordt verwijderd in de zeldzame gevallen. omdat het de kranen in de rug van de hand (erg populair), in de pols (v. basiliek – een zeer grote bioscoop), soms boven de pols (v. cephalic – de anesthesist ader), in wanhoop aan de voet of op het hoofd aders (de laatste in het geval van kinderen – niet voor jonge mensen …).

een belangrijke factor is, natuurlijk, uit het helpen in het bloed. een super bevoegde arts-assistent, de wit, in die momenten die u nodig hebt voor het kind, zoals die spreekt zelfs meer geruststellend en tegelijk op de geschnauzt fluisterde instructies van dokters respecteert, is een multi-tasking wonder van de persoon van de parel. bij zuigelingen, de holding van de arm moet voldoen vaak op hetzelfde moment een congestie-functie van de vene heeft ook geleerd worden. te veel maakt de bloedtoevoer naar stilstand (bij te vullen weinig arteriële), te weinig (te weinig veneuze congestie en het risico van “trek weg”).

vaak druipend van het bloed. nee, het is niet altijd mooi en netjes in de buizen getikt door de vlinder, bajonet of andere zegeningen van de medische technologie. kinderartsen slager vampiers ambachtslieden zijn enkele van de canule kegel is gebogen en de naald solo aan het bloed geduwd vermageringsdieet het worden beoefend. een jaar lang ziekenhuis opleidingen in alle leeftijdscategorieën. en altijd een enorme puinhoop op de praktijk vloer of op de commode. altijd draag altijd handschoenen.

Oh, duidelijk: ouders zijn er ook. hartelijk dank aan iedereen met wie je praat rustig en liefdevol met je kind, of pasgeborene of schoolgaande kind. geweldig, wat afleidt, wat te zingen, wat thuis te bereiden op de gewone procedure. en wie kan er echt troost haar, om te treuren of spijt. de self-verpletterende een traan. en blijft authentiek. en in tegenstelling tot alle vooroordelen: niemand is boos. ook geen vader.

bloed daalt. het is beter in de Kindergeneeskunde. Ik moet toegeven. in het geval van elk kind, die aanwezig is in de ochtend, heb ik nog steeds, na jaren van oefenen, een grimmig in de maag. Ik hou niet van om het te doen. Ik heb vertrouwen in mijn capaciteiten en kinderartsen, is het mogelijk om vaak het bloed, waar je kan ver zien en breed niets te zien – de anatomie, gelijk is voor alle meer of minder. maar de diepe ervaring van het ziekenhuis zitten, tijd die u moest krijgen vaak te klein volgens de medewerker, de collega en de hulp te accepteren van de procedure. het was alleen weten, nadat het eenmaal getrokken zelf.

“kijk, kersensap!” – “de dokter is nu een vampier!” – “om Gods wil, zoveel bloed?” (in feite 3ml) – “ik denk dat, als ik denk dat mijn kind (3 maanden) op de arm hier beter.” en zoals altijd: “dit doet geen pijn.”

en die wil om te oefenen