de uiteindelijke kwalificatie

Ik: “ah Ja, u hebt al twee kinderen, weet u.” we zijn in de vertegenwoordiging van de dienst vrije tijd. “wie is uw kinderarts?” moeder: “we zijn op de vrouw szepanski.” zegt me niets. weet je, eigenlijk, als zijn collega ‘ s in het gebied. Ik: “is dit een kinder arts?” moeder: “Ja, natuurlijk.” funny. Ik weet nog steeds niet.;-) Ik: “is er een stad?” van de volgende grotere plaats. misschien zijn er? moeder: “nee, nee. hier in de stad.” ah ok. nu maakt het me ineenkrimpen. Ik: “u is echt een kinderarts?” moeder: “maar zeker. ze zegt dat ze is een kinderarts, zo Algemeen en zo, maar u, maar ook vele van de kinderen die behandeld zijn heel veel kinderen. drie van hun eigen, door de manier waarop.” recht. ware. de uiteindelijke kwalificatie. Ik: “zo, huisarts.” moeder: “maar, zegt ze, was ze een van de kinderen van de arts.” Ik: “maar zonder de specialistische opleidingen die niet kunnen worden gedaan.” moeder: “drie kinderen.” Ik: “ik heb ook twee. maar dat maakt me niet een kinderarts. of je met drie kinderen geboren in een verloskundige?” ok, een beetje oneerlijk. maar consequent, toch? Ik: “en nu in de vakantie, maar dan naar de echte kinderen van de dokter?” moeder: “Ja, Mevrouw szepanski is in de vakantie.” Ik: “en wilde niet een officiële vertegenwoordiging van uw ze gaan?” elke arts is, na alle, de voorstellingen, als hij op vakantie gaat. moet hij/zij. de dokter heeft gelijk. moeder: “nee. Ik wil niet. dat was nu net de dokter schmieder en de vrouw van dokter ramsauer. het zijn voor de interne geneeskunde. en ik wilde alleen maar laten we een kijkje nemen, want van de conjunctivitis. Ik dacht, want ik kan ook naar je toe komen.”