draden uit

vader bouwt breitbasig in de voorkant van mijn verpleegkundige op de teller.

vader: “Ja, hier, nu threads emine: “ok… goed.”. hebt u een afspraak?”, leest een heldhaftige multitasking parallel in de brief aan de eerste chirurg. vader: “hoe? hier? nee, waarom?” emine: “want wij werken alleen met afspraak.” vader: “wel, de dokter in het naaien en vertelde me om te komen tot een kinder arts die de touwtjes in handen.” emine:”. we maken ook. maar je moet op voorhand te bellen om een afspraak te maken.” vader: “ik heb, Ja. de ik zei: naar de kinderarts, de touwtjes in handen. dus. nu ben ik hier.” hemel! emine: “ik zie, de herfst was nog maar zes dagen geleden, de draad heeft nog de tijd tot morgen. Ik geef u een afspraak maken voor …” vader: “geen tijd morgen. nu threads.” emine: “je kan het niet leuk om te wachten, maar het is behoorlijk vol deze middag, en we nemen eerst de patiënten uit, een afspraak gemaakt…” vader: “ok. threads. vandaag.” emine: “Oh, wacht, ik zie graden, hier is de draadspanning op 7.dag. als we dit doen vandaag, misschien dat de wond opnieuw. je hoeft je niet wilt. dus. Ik geef u een afspraak voor morgenmiddag.” vader: “ah, ok, Ja, goed.” het is zeer ontspannend om zulke gesprekken zijn niet continu bezig zichzelf te leiden, en om een fit gevatte helpers bij de registratie. wond weer. heerlijk. dank u, emine.