een service

moeder: “ja, Ja, de grote en gezellige jannis de hand-voet-mond-en vaatziekten.” Ik: “gefeliciteerd, dan is alles duidelijk.” … en wat ben ik verondersteld te diagnosticeren? moeder: “Ja, maar dit is besmettelijk.” … Ik kan het niet helpen. Ik: “. zolang hij het?” moeder: “zo, de eerste blaren op de mond voor vijf dagen, dan twee op de handen, en vandaag de dag op de voeten. sinds ik hem in huis.” ik: “goed idee. maar, waarschijnlijk, dat nu al in de kleuterschool groep al had.” moeder: “precies. omdat hij het had. de kleuterleidster zei me dat ik gewoon naar de dokter, en een opmerking dat hij kan gaan op maandag.” Ik: “ik kan je niet vertellen vandaag. een stuk papier die je niet nodig hebt, maar een of andere manier. wanneer de blaasjes zijn verdwenen in de mond, hij kan weer springen. want het is al zo lang geleden is, is het waarschijnlijk maandag of dinsdag zover. u aandacht aan moet besteden, dan kan hij terug in de kinderkamer.” moeder: “… zonder een stuk papier?” ik: “zonder een stuk papier. en zonder puistjes in de mond.” moeder: “ah. ok. en in de peuter-groep vandaag?” ik: “nee, alsjeblieft niet.” moeder: “maar in het weekend, er is de doop van seim’ s neef, omdat hij dat kan …” ik: “nee, dat niet.” moeder: “dat is zooo besmettelijk?” ik: “ja? en het virus, het is ook geen kwestie, of u vinden in de kleuterschool een slachtoffer, of elders.” moeder, en fluisterde: “ik kan niet naar buiten.” ik: “Ja, natuurlijk. u kunt ook saai moeder zonder kind van de contactpersoon in de lucht.”: “. je ontmoet niemand. hoe solln. Hallo jullie, leuk om je te zien, maar blijf uit de buurt, is mijn kind besmettelijk? zoals ok klinkt?” ik: “beter dan, Hallo, mooie, hoe groot onze kinderen speelden samen, door de manier, de mijne heeft een besmettelijke ziekte.” moeder: “Ja. daarom is de kindi maakt een paniek.” Ik: “doet hij dat?” moeder: “Ja, elke puistjes worden in rekening gebracht aan de pest. en de mond-hand-voet-en vaatziekten is het ook heel gevaarlijk zijn om te zeggen.” Ik: “nou, niet echt.” moeder: “volgens wikipedia, heel veel mensen zijn al gestorven.” ik: “ja. zoals griep, waterpokken en diarree.” moeder: “maar, zegt de kleuterschool.” Ik: “dat is de reden waarom je hier bent nu. de hand-voet-mond-en vaatziekten is niet gevaarlijker dan een ander virus infectie. ziet er gewoon een beetje zwaar, soms op de blaren in de mond een beetje ongemakkelijk, maar anders…” moeder: “nou…, dus…” pauze. Ik aarzel. Ik voel instinctief na vele jaren van ervaring, dat er nog een vraag in de kamer zweeft. maar ik herinner me “wie wil weten wat te vragen” en begeleiden van de adoptie. Ik: “aaalso, dan. kind in de kleuterschool, als de bubbels weg te gaan. certificaat u niet nodig hebt….” Ik houd mijn hand. “vaarwel.” breken. er zijn geen hand komt. moeder: “ik heb een vraag.” Ja, natuurlijk. moeder: “kan u bellen met de school en zeggen dat mijn grote en gezellige jannis kan weer in de kindi?”