Wij waren in deze mooie cafe, alles in Wit en Blauw, zeer Scandinavische, zeer aangenaam. Alleen in het voorbijgaan ontdekt, maar de koffie dorst kan een veel proeven. En het is dus niet de Algemene cafe latte macchiato met een Schot of zonder de sterren dollar hier.
“Oh neen, vader, dit is voor U,” roept de Grote, als ze sprong komt als een voorhoede van de trap terug naar beneden. “Oh?”, Ik ben benieuwd om te zeggen dat een Slechte zaak. Dus met veel ironie is anders zeldzaam.
In het Wit en in het Blauw wordt herhaald en gemengd met de pasteltinten van de baggy slabbetjes, fleece muts en het dragen van de handdoeken, de … geapprecieerd … tien moeders met een peuter bijlage. Ik scan het kort het Terrein. Links achter een. retterter is een zachte speelruimte, een Grein in het einde, verrotztes armpjes uit te strekken, rechts naast dit is het oudere gedeelte met Zithoek en politiek correcte lezing van Lindgren, Carle en Nordqvist. Een houten schommelstoel motor vult het interieur van dit gamma – merk “swing is niet zo hoog, als zijn neergestort in de praktijk, sommige”.
Voorafgaand aan de hierboven genoemde witte meubels – alles van IKEA is als zweedse mooi, in een kruis patroon, rustiek, maar luchtige, zoals de veranda beveiligingen in Sma of Södermanland. We krijgen een tafel verder naar links, naar het raam, we zijn nu de enige met het hele gezin. Als iemand zeggen, de duitse familie cultuur veranderen. Want: Hier zie ik twee moeders met borstvoeding te bereiden, nee, verkeerde, reeds gemaakt in de allerkleinsten, zijn er vier vrouwen met oudere kinderen op de schoot. Elk van de acht handen in de poedersuiker of de crème van de bestelde wafels gedompeld. En tot slot, een oma met dochter en kleindochter, rechts van de Kleine als één hier in de run-of-age…, het spijt me, juist: in weerwil van de leeftijd. Niet om genegeerd te worden.
Mijn vrouw is blij, de kinderen kunnen worden besmet, Oh voor de bloemen-Cup, een Ah voor de spinazie wafels, een Wow voor de matige prijzen en een Hui aan de andere kant, de zogenaamde koelelementen en “Arnica-Bolletjes”. In de kleine plank dappere Holle pap en biologische thee zal worden gepresenteerd, is het uitzicht door een raam naar de Zonnige achtertuin (ook in wit en blauw, en, ok, groen) – maar helaas, het is slechts februari.
Ik geniet van mijn koffie (Ja, er zijn eigenlijk “slechts” koffie), en ook de amandel cake cake is een knaller. Het volume swells meer, de kinderen zullen vervelen, want hun moeders zijn het drinken van de thee en de Prosecco en crème wafels gerafeld op de tafels verdeeld. We zijn op een Speelplaats met koffie machines, de haven. Dat is juist, dat is fijn. De doelgroep is duidelijk omschreven. Als ik niet had ontdekt, de globule opmerking in het begin in het menu, ben ik zeker zou hebben gestaan. Maar ik wachtte voortdurend voor het Onvermijdelijke: De oproep voor hetzelfde.
Hij bleef.
Lönneberga – Mainz. Waarom niet…
[Dit is geen gesponsorde post. Dankzij de hierboven genoemde Suiker bedekt, maar het past in de onderwerpen van deze blog. Mijn factuur wordt betaald voor het zelf.] * Michel drinkt koffie (vrije Vertaling)
Be First to Comment