voor de derde, maar de tweede verjaardag van uw kind, je bent er weer, de Filofax ouders. de bijnaam is al achterhaald zijn, zelfs als je zo heet bij mij altijd, had vader redde de laatste tijd al allemaal in het hoofd. Ik had een weddenschap met me dat hij opgenomen in de huidige plannen op een ipad, maar zo hip, je bent niet.
de moeder die ik had gezien in de afgelopen twee jaar, altijd vergezeld van haar dochter, als het ging om ziekten. papa is werken en alleen gaat om screening afspraken. we wisselden ideeën over het zelf-helende krachten van het kind organisme, de dispensability van de meeste van de geneesmiddelen, in het bijzonder die verkregen over-the-counter in de apotheek. en we hadden ook bracht de eerste bespreking van het noodzakelijke antibioticum bij purulent lopende oorontsteking achter de rug, met inbegrip van de avond oproep van de vader, of men moet nu geven de antibioticum met melk of niet, en of we niet moeten bouwen in de darm na alle ontberingen. je leest zoveel op het internet over.
nu, daarom, de u7. het trotseren van de laatste bepaling was in de normale leeftijd van de juiste afmetingen, het onderzoek was een uitwisseling tussen de tevredenheid van de moeder, de wanhopige pogingen van de vader af te leiden van het kind met de baby rattle, en mijn inspanningen, zowel gedurende tenminste seconden, de stethoscoop manier van het gebruik. als we in staat zijn geweest om het eens op een positie, uw dochter zat in de knuffel cirkel van mama opgespannen op je schoot, moeder zat op de stoel, vader rammelde van de ene zijde zijn, en ik luisterde vanuit de andere – een dochter heeft, kort, rustig, om niet om te vallen bij de minste onverwachte beweging van een van de drie volwassenen onmiddellijk terug naar het gebrul. op een of andere manier, het lichamelijk onderzoek slaagde er toch in.
na mijn verplichte vragen over de ontwikkeling en de belangrijke vraag naar de belangrijkste vragen van de ouders vader filofax verplaatst, maar in feite worden: … iphone uit zijn zak en vroeg de ultieme vraag: “welke nummers moet je het nu?” Ik wist niet precies wat hij daarmee bedoelde. aantallen, hoeveelheden, numerieke symbolen tellen? echter, mijn voorzichtige antwoord is dat tenminste een deel van de twee-jaar-oude kan nu al vertellen dat ze twee, niet laten het los. ten slotte is het van essentieel belang dat kinderen zo vroeg met de taken van de vertrouwde school. herhaling is de helft van de strijd. als hij op een-oefen nu met de getallen tot tien begint de build-to-drie jaar tot twintig of zo, en dan is de kleine stappen, te betalen uit de maar later.
Ik opperde voorzichtig dat het juist in de pers zeer en vogue, de transportband rage met kinderen, en dat de moderne onderzoek van de hersenen heeft een zeer goede grenzen voor het leren en het is ook algemeen bekend dat kinderen leren op deze leeftijd, maar meer speelse, beter, te veel daar moeten spelen en steeds meer van leeftijd moet worden bevorderd. maar ik was waarschijnlijk te vaag, want het was slechts: “en hoe zit het met de letters? de *b* je naam kunt u nu.” arme bella-maryke.
Be First to Comment