het idee van de dochter was als waarnemer voor een collega die had. het was gewoon een verkoudheid, niets bijzonders. wanneer u in het tabblad met de vermelding “betaling valt op mij” – voor zwoeinhalb jaar geleden is de broer van dit meisje was net bij mij voor een eigen onderzoek (reis controleren, kurcheck, een kleuterschool, een controle, wat dan ook.) bill was, als een resultaat van drie waarschuwingen, maar no pay.
de familie had veranderd de arts (Nachtegaal…), en nu in de voorstelling van juist dit nieuwe dokter aan mij
Ik: “door de manier, Mevrouw xyz, ik krijg nog geld van hen.” moeder: “hoe? waarom?” Ik leg de situatie uit. moeder: “ik was nooit met u. dat kan niet.” Ik ga het lezen van de naam van het kind, de geboortedatum en het adres. moeder: “Ja, uh, recht, en wat was dat?” Ik: “dit was een eigen onderzoek, die niet worden betaald door een Fonds, dan heb je een factuur gekregen van mij. en drie herinneringen. Ik krijg nog steeds achtenveertig Euro en tweeëntwintig cent. je kan betalen bij de inschrijving.” moeder: “ik heb nu duidelijk geen geld.”. Ik: “geen probleem. twee straten verder is een geldautomaat. u na terug te komen.” moeder: “dus, als ik zou hebben geweten, zou ik niet komen, Ja.” goed. en dat is wel een Freudiaanse slip van de tong. Ik: “maar het is leuk dat jullie hier vandaag. want nu kon ik vertel u dit alles weer in eigen persoon… ” en ik schuif haar de afdruk van de laatste herinnering. “… en schriftelijk is afgeweken. dit maakt de zaak bij de advocaat is veilig.” moeder: “nee, nee. het is nu al duidelijk. Ik kom terug en de rekening betalen.”
na? oplossing? precies: je hoeft niet terug te komen.
Be First to Comment