Press "Enter" to skip to content

Het is allemaal relatief

“Zeg, dat je hier bent voor de kinderen dokter…”, de vrouw achter het vlees teller toont vaag door de supermarkt, air-line gen mijn praktijk. “Ja…?”, Ik vraag, al mutmaßend dat ik het beoordelen van de pijnen van het kleinkind. “Ik heb een vraag.” Ik wist het. Ik knik haar bemoedigend. “De ene met de pannenkoeken is ook heel slecht voor de kinderen is het?” zegt ze en veegt haar handen op de rand. “Ja … zeker.” “En dat is omdat er zo vaak?” “Nou, het is allemaal relatief”, ik neem de verpakte vleeswaren en de drie-berg kaas uit de counter. U: “Ja, en hoe vaak? Een van deze, of bepaald in tien kinderen?” Ik: “nee, niet zo veel nu.” U: “Niet, maar op TV…” ik: “Nu, in de TV…” je de teller met een roze doek veegt. “Ja, nou, zo veel gell niet, dat is wat ik zei tegen mijn man.” Ik: “Misschien in een jaar, twee of drie kinderen in de praktijk?” “Oh?”, u, vermogen stopt met het Doekje en mij vast met haar glinsterende blauwe Ogen. “Maar zo weinig? Kijk eens naar deze. En waarom doen ze altijd reclame op de TV?”

Be First to Comment

Geef een reactie