mademoiselle let ‘ s talk

scène: we zien een moeder op een stoel, en een dochter, vijftien jaar oud, op de andere stoel. kinderdok optreedt.

Ik (dochter): “Hallo, en hoe gaat u wat u aan het doen?” dochter kinderdok schudt de hand, maar hij is op zoek demonstratively aan de kant in de richting van de moeder. moeder: “goede dag, Hallo, ja, nou, zij heeft sinds … “, ik: “dag, Mevrouw schmielke. mag ik vragen jenny weer?” Ik draai terug naar de dochter. “wat is het? wat doet u?” de dochter blijft demonstratief een oogje dichtknijpen voor de moeder. Ik: “kun je niet spreken, je armen? heb je een zere keel? stem?” dochter: “pff… kennis kreeg van mijn moeder.” korte kin beweging van de moeder. Ik moet vrij bleek, want de moeder keek me aan, haalde zijn schouders op, alsof ze wilde zeggen, de meisjes op deze leeftijd zijn. Ik: “wow. Ik denk dat het behoorlijk arrogant van u.” Ik kon het niet helpen. moeder: “uh… dus… je kunt dat niet zeggen.” ik: “is het niet? Ik heb hier een jonge vrouw, haar moeder naar de tafel brengt vanwege een verkoudheid. maar kan niet praten met me zelf, maar laat praten? als dat niet arrogant?” beiden zien er zeer beledigd uit de Wasserij. Ik heb eindelijk gevonden dat Prins kon niet uitsluiten dat een loopneus, zonder koorts, voor twee dagen in de school, en nu, maar “er moet iets gedaan worden”. er niet veel van. neusdruppels, veel koffie, veel frisse lucht, en morgen terug naar school, en voor de verdere voortgang van een eenheid van de regels van gedrag.