moeder: “Ja, het gaat over de ogen, al sinds een week, dus rood en jeuken.”, Ik: “alles is duidelijk, en als het al een week zo, wat is vanmiddag om vijf uur zo bijzonder op een andere manier?”
wij zijn gevestigd in de hulpdienst, op zondag middag. Ik kap met een collega ‘ s in de wijk de patiënt “voor een week” zijn altijd de geliefde.
moeder: “uh … nou ja. de kinderarts is op vakantie en … ” ik: “ok. maar het heeft een voorstelling.” moeder: “. maar ik dacht dat het beter zal zijn, maar het is nog steeds niet beter na 1 week.” Ik: “ok. goed. dit is waarschijnlijk hooikoorts. schauense, er – alle rode en de neus loopt en de ogen hier, dit is heel typisch voor de hooikoorts.” moeder: “Oh. ja, dat dacht ik dus. dat is de reden waarom ik ben ook nog niet komen.” Ik: “dat is goed. maar je moet nog iets doen voor de hooikoorts. en eigenlijk is de hele week. Ik schrijf je dit op.optiek.odil op oogdruppels. dan zal het wel goed.”
alle recht. allemaal blij.
op je weg naar buiten, vragen: vader en moeder: “nu, snel, wat de apotheek heeft vandaag nood, dan kunnen we voor de drop.” moeder: “Ach, nou, dat is deze middag niet uit. Ik haal het morgen om de hoek.”
Be First to Comment